Kiedy ostatni raz bliskie ci osoby usłyszały od ciebie miłe słowo? Komplement? Propozycję pomocy? Te dwa słowa, od których wszystkim nam robi się od razu lepiej, cieplej, znośniej? Jeśli zdarzyło się to dzisiaj, wybacz, że w ciebie zwątpiłam. Natomiast jeśli nie potrafisz odpowiedzieć, bo było to tak dawno – co powiesz na to, by luty poświęcić pielęgnacji twoich relacji z osobami, na których ci zależy?
Od dłuższego czasu cierpisz na obniżony nastrój? Ogarnia cię nieokreślony lęk? Zauważyłeś zmiany w swoim samopoczuciu i zachowaniu, które wpływają negatywnie na twoje codzienne funkcjonowanie? Jeśli odpowiedziałeś twierdząco choćby na jedno z powyższych pytań i masz jeszcze naście lat – warto zwrócić się o pomoc do swoich rodziców.
W prawidłowo funkcjonującej rodzinie, rodzice potrafią radzić sobie ze swoimi problemami, negatywnymi emocjami i wyzywającymi sytuacjami w dojrzały sposób. Prowadzą dialog, analizują, nie boją się poprosić o pomoc kogoś z zewnątrz. Nie wciągają dzieci w konflikt, nie wymagają od nich postawienia po stronie taty, czy mamy. Toksyczni rodzice robią dokładnie odwrotnie.
Szczęśliwa rodzina to taka, która ma swój własny kod i swoje zasady. Wchodzisz do jej domu i od progu czujesz, że jest w niej coś niezwykłego. Może to sposób, w jaki się do siebie zwracają? To, jak na siebie patrzą? Może to zapach świeżo upieczonego chleba pomieszany z aurą szacunku i bezwarunkowej akceptacji? Co, tak naprawdę, wyróżnia szczęśliwe rodziny i co można zmienić w swojej na lepsze?
Jedną z dość częstych przyczyn nieudanego małżeństwa jest nieodcięta pępowina jednego lub dwojga partnerów. Budzi ona irytację, gniew, żal, aż w końcu prowadzi do zmęczenia sobą i wszechogarniającej bezradności. Z pępowiną na tapecie nie ma szans na udany związek. Partnerzy nawet często nie są świadomi jej podstępnej, niszczącej obecności. To przez nią partner lub partnerka, jak bumerang, wraca do rodziców, od których jest wciąż emocjonalnie zależny, a jako dojrzały człowiek – nie powinien.